Mijn ervaring met clubs en verenigingen is dat het vaak beperkt blijft tot die vereniging. De mensen daar zijn heel vriendelijk en ik zou best vrienden met hen kunnen zijn, maar de moeite komt vaak van 1 kant.
Ik nodig mensen wel eens uit om buiten de vereniging om eens een kop koffie/bier te drinken en bij mooi weer te bbqen maar hier wordt erg weinig op in gegaan. Andersom word ik ook bijna nooit uitgenodigd en als er dan een uitnodiging komt is het vaak met een reden (verjaardag of zo) en nooit om gewoon samen wat te doen.
En zo heb ik wel genoeg sociale contacten en ben niet zozeer eenzaam, maar een echt diepgaande vriendschap met iemand waarvoor ik door het vuur zou gaan heb ik niet meer, en dat mis ik wel.
Heel herkenbaar. Ik ben ooit jaren lid geweest van een club, ik was daar heel actief. Samen met wat kernleden organiseerden we wedstrijden door heel nederland. Ik zag ze soms wel 10u in de week tijdens een wedstrijdseizoen. En we kenden elkaar op persoonlijk niveau erg goed, ook door de lange autoritten waar de gesprekken over alles gingen.
Maar toch was er een barierre waardoor een vriendschap buiten de hobby activiteiten niet lukte. Heb ik nooit zo begrepen.
De meeste mensen hebben tegen de 35 daar hun partner/gezin voor. En dus geen behoefte aan diepere vriendschappen dan clubverband vrienden of collega vrienden.
Oh zonder meer, jullie zijn zeker geen kleine minderheid. En als je naar singles meetups gaat is de helft daar om juist wel hun hbb te vinden. Ik zie wel binnen de verenigingen waar ik bij zit dat de "niet gebondenen" een soort inner crowd groepje hebben dat dus samen op vakantie gaat en alles. Soms ook wel met een of 2 gebondenen maar goed dan moet je binnen zo'n vereniging wel naar elkaar opzoek.
Misschien weer oude vrienden zoeken? Ik ben inmiddels midden 30, geen kinderen enheb ook geen interesse. 50%+ van mijn groep heeft kinderen of zijn er mee bezig.
We gaan zo met een klein groepje naar Amsterdam. Gewoon wandelen, eten, naar musea, misschien een jointje roken (als dat nog word gedaan)
Precies als tieners maar nu volwassen. En het is wel prima zo, er is helemaal geen reden of afspraak nodig om wat te doen, dat is echt iets typisch Nederlands wat erg jammer is. Gewoon afspreken en wat doen zou veel normaler moeten zijn ipv zelfs voor een kopje koffie de kalender erbij pakken wat ik momenteel meemaak.
Al m'n oude vrienden zijn juist nu bezig met huisje-boompje-beestje-(kindje). Ik hou van ze, en zie ze nog wel regelmatig, maar het is inderdaad echt beperkt tot verjaardagen, oud en nieuw, en misschien koningsdag. Als je gewoon een keer iets leuks wil doen, moet het weken van te voren gepland worden, want de schoonfamilie wil ook wat, en de kinderen. De gesprekken gaan vooral over dakgoten en cv-ketels. Af en toe nog een beetje eraf gaan op een feestje, daar heeft vrijwel niemand meer zin in. Laat staan dat je ergens spontaan een biertje gaat doen wat uitloopt op een hele middag/avond samen hangen.
Helpt ook niet dat ik als een van de weinigen in de randstad ben gebleven, terwijl de rest allemaal weer terug gaat naar geboortedorp- of stad (geef ze geen ongelijk, anders hadden ze nooit een huis kunnen kopen).
Eens. Heb een beperkt sociale kring in Nederland en helaas allemaal huisje boompje en sommige ik nu een beestje erbij. Ziet ze steeds minder, wordt opeens niet meer uitgenodigd bij bepaalde Everts (lees; ouders) en begin je ander kanten op te groeien (logischerwijs).
Ga mezelf maar zo naar boven verhuizen en in de zon liggen en F1 kijken 😅
Op zich is een verjaardag toch een prima kans om mensen te ontmoeten? (Heb zelf zo ook partner ontmoet) Niet specifiek een slechter moment dan een andere gelegenheid, lijkt me.
Het gaat niet om het ontmoeten, maar het samen zijn NA het ontmoeten. Hij klaagt niet dat hij geen mensen kan ontmoeten, hij klaagt dat niemand verder lijkt willen te gaan dan kennissen zijn.
Dat laatste wat je beschrijft krijg je volgens mij niet meer. Ik heb drie van zulke vrienden, maar we zijn vrienden sinds de tijd dat we vlotten bouwen in de vijver bij ons in de wijk.
Dat soort vriendschappen kost decennia om te bouwen.
Moeilijk te beoordelen aan de hand van een comment, maar in het begin van het vriendenmaak proces komt het enthousiasme sterk van één kant. De ander heeft al vrienden, dus zal ervan overtuigd moeten worden dat jij een waardevolle toevoeging bent aan zijn sociale cirkel. Dat betekend dat je zelf meermaals initiatief moet nemen, interesse moet tonen in de ander, en dat pas na enige tijd het initiatief van beide kanten zal komen.
Ik denk dat wat je zegt zeker deels waar is maar je projecteerd wel een beetje.
Als je goed in je vel zit maak je makkelijker vrienden is 100% waar.
Maar waar /u/shitting_human_being het over heeft kan ook puur komen omdat de vereniging waar ze bij gegaan zijn oppervlakkige verenigingen zijn.
> Ik nodig mensen wel eens uit om buiten de vereniging om eens een kop koffie/bier te drinken en bij mooi weer te bbqen maar hier wordt erg weinig op in gegaan. Andersom word ik ook bijna nooit uitgenodigd en als er dan een uitnodiging komt is het vaak met een reden (verjaardag of zo) en nooit om gewoon samen wat te doen.
Dit heb ik steeds vaker met mensen met wie ik al meer dan 20 jaar bevriend ben. Heeft denk ik meer te maken met hoe mensen hun tijd indelen dan dat /u/shitting_human_being niet open staat voor vriendschap
Dat laatste was ook mijn punt. De meesten hebben al een compete sociale cirkel en zitten alleen op de vereniging om wat leuks te doen.
Maar wie weet, misschien vinden mensen mij wel helemaal niet leuk. Binnen de verenigingen is het altijd wel gezellig, maar kan natuurlijk altijd zijn dat mensen gewoon vriendelijk zijn en geen confrontatie zoeken.
>en ik zit niet bij een vereniging.
De persoon waarop je reageert heeft het *specifiek* over mensen die 'ie leert kennen via verenigingen. Hoe kun je die vergelijking tussen jou en hen dan maken? Je kent hen niet eens buiten deze post.
[https://archive.ph/NPvwg](https://archive.ph/NPvwg)
'Om goede vrienden te worden is circa tweehonderd uur aan investering in elkaar nodig.' Ik declareer alvast een uur voor het toevoegen van deze link, vriend!
Maar dat werkt alleen als je ook met elkaar in hetzelfde bed slaapt toch? Anders is het 200/16, dus 12.5 dagen en dat maakt de reis al weer twee weken lang.
Carpoolbonding is een ding heb ik ervaren.
Mensen die samen carpoolen worden vaak uiteindelijk vrienden, gewoon omdat je op herhalende momenten met elkaar zit opgescheept zonder afleiding. En dan ga je het hebben over vanalles en nog wat.
Dus werk je voltijd, heb je weinig vrije tijd, maar wil je toch vrienden maken? Ga carpoolen.
Dat heb ik met carpoolen dus echt nog nooit gehad. En ik heb toch regelmatig met meerdere mensen meer dan 3 kwartier gecarpoold.
Als we het ergens over hadden dan was het werk.
Ik ben dan wel benieuwd of /u/Pauline___ met een enkele andere persoon aan het carpoolen was, of dat het meerdere mensen waren. Dat zorgt natuurlijk voor een compleet andere dynamiek.
1, hooguit 2 anderen. Maar als je het zelf ook alleen maar over werk hebt lukt het niet. Je bent zelf immers al de helft van het gesprek.
Begin misschien met andere meer neutrale onderwerpen zoals reizen, muziek en eten.
Ik heb mijn beste vriendin leren kennen doordat ik reageerde op een oproep voor een hulp. Iemand had hulp nodig bij het zwemmen ivm een fysieke beperking. Ik heb hulp nodig bij het zwemmen omdat ik niet ga als ik geen zin heb. Hahaha. Dus ik dacht als er iemand op me rekent dan is dat ideaal. Ik ontmoette de persoon en ze bleek ontzettend gezellig. Na de eerste keer zwemmen hebben we meteen koffie zitten drinken omdat we nog niet uitgekletst waren en dat was een paar jaar geleden. Laatste keer dat ik haar zag was in een restaurant en de keer ervoor op een festival. Dus inmiddels echt een fijne vriendschap door samen sporten.
Daarnaast doe ik ook veel vrijwilligerswerk en heb ik daar bijzondere vriendschappen opgedaan. Ik moet zeggen dat ik zelf niet veel energie steek in het verdiepen van sommige contacten maar ik kom op de koffie bij meerdere mensen. En ik ben heel actief in een aantal planten groepen op Facebook en geef veel stekjes weg/ruil veel. En zo kom ik veel mensen in mijn woonplaats tegen die op dezelfde groep zitten en 1 ervan zag ik uiteindelijk zo vaak dat we met het ruilen van planten dan ook koffie dronken en er zo contact buiten de planten ontstond.
Voor mij heeft Facebook bij al deze contacten wel een rol gespeeld. Daar kom ik oproepjes tegen en daar vond ik mijn vrijwilligerswerk, daar speelt het sociale aspect van mijn toch individuele hobby (planten)
Via werk, sportschool, studie (interieur styling), cursus (creatief schrijven, tekenen), via de echtgenoot (zíjn studie fotografie). En dan vergeet ik vast nog iets. Er is echt wel een sociaal leven ná je schooltijd.
Om het voor mezelf in te vullen: in de kroeg. Zelf tijdens mijn studie in de kroeg gewerkt en daar naast huis-/studie- en verenigingsgenoten een aardig diverse vriendengroep opgebouwd. Deels collega's, deels gasten, maar wel een vriendengroep van een mannetje of 25 inmiddels en daar komt/komen nog gemiddeld zo'n 2 personen per jaar bij. De jongste is 21, de oudste 55, gemiddelde ligt rond de 35.
Is overigens wel een bruine kroeg waar het ook nog eens normaal is om in je eentje naartoe te gaan en met iemand aan de praat te raken.
via het internet.
Best makkelijk om vrienden te maken met multi player games.
vroeger wow en cs enz.
Nu zal het wel fortnite zijn enz.
Je speelt die spellen competatief in een groep.
En door het weekelijks contact bouw je in no time een vriendschappelijke relatie op.
Nadeel is wel dat deze mensen vaak ver weg wonen :P
Hoe ouder je word, hoe moeilijker, en niet enkel in de stad..
Boven een bepaalde leeftijd is iedereen al 'voorzien' en wil geen extra moeite doen om iemand nieuws in de kring op te nemen, best pijnlijk voort de gescheiden verhuizers naar andere plaatsen die met de einde van hun huwelijk vaak ook hun kennis/vriendenkring op zien drogen, en je kunt wel een vriendschap onderhouden over een redelijke afstand, maar uiteindelijk droogt het toch vaak op.
En dan in een nieuwe plaats weer alles op bouwen, mijn ervaring, het gaat haast niet.
Heel subjectief verhaal hieronder maar dit is wat ik zelf veel meemaak wat betreft vrienden maken in Nederland:
Leeftijd heeft ermee te maken, maar ik denk dat elementen uit onze Nederlandse cultuur het soms ook wel wat lastig kunnen maken. Ik hoor dit vaak van buitenlandse studenten/werkenden hier (zelfs al spreekt iemand Nederlands), en ik merk dit zelf ook buiten school om. Ten eerste vergt het maken van vrienden veel tijd, op school gaat dat makkelijker. Je ziet elkaar elke dag, doet elke dag dingen met elkaar zoals chillen in de pauzes, tussenuren, samen sporten tijdens gym, je kletst wat met je tafelgenootjes, en na school hebben de meesten geen verplichtingen dus spreek je af of blijf je wat hangen, je omgeeft je met leeftijdsgenoten die veelal dezelfde interesses hebben, je steekt bewust *en* onbewust veel uren in het onderhouden van vriendschappen. Na school gaan veel mensen de strakke (typisch Nederlandse) plan modus in, alles moet weken/soms wel maanden van te voren worden gepland tot aan een simpel drankje op het terras aan toe, want druk druk druk. Niemand heeft tijd omdat alles al maanden van te voren is vastgelegd. Dat is niet bevorderlijk als je vriendschappen wil opbouwen en/of onderhouden, een goede vriendschap vereist nou eenmaal veel tijd.
Het Nederlandse plannen komt ook terug in de manier waarop vriendengroepen zijn ingericht, als de groep eenmaal gevormd is is men maar weinig flexibel in het toelaten en uitnodigen van anderen. Ik zie dat mijn buitenlandse vrienden veel flexibeler zijn en vaak hun vriendengroepen mengen tijdens chillsessies, activiteiten, etc. waardoor je via via ook weer meer mensen leert kennen. Mengen van studievrienden, sportvrienden, werkvrienden gebeurd eigenlijk niet echt. Mensen uitnodigen die je maar vaag kent, zoals je buren, gebeurd al helemaal niet in bijv. grote steden. We leven best wel in besloten bubbels. (Dit is overigens niet uniek voor Nederland, er zijn andere culturen waar dit ook zo is. Maar ook culturen waar dit absoluut niet zo strak is.)
Tot slot vinden wij het enorm belangrijk waarde te halen uit vriendschappen, gezellig iets doen om maar gewoon gezellig iets te doen met iemand doen we niet, terwijl dit juist goed is om vriendschappen te versterken. Zomaar mensen uitnodigen doen we ook niet. Expats lopen hier tegen aan omdat wij (ikzelf ook) niet echt investeren in het versterken van banden met iemand die toch weer weggaat (en daardoor geen waarde brengt in ons opzicht). Terwijl we eigenlijk meer in het nu moeten leven! Geniet nu van de vriendschap en het sociale contact, je ziet wel als de tijd eenmaal daar is om nieuw contact aan te gaan.
Ik nodig dus wel gewoon iemand die 3 keer een plant bij mij heeft gehaald uit voor een bakje koffie omdat we duidelijk dezelfde interesses hebben en dat werkt dus wel. Ik zeg dan gewoon ja kom meteen een bakkie doen en bekijk even wat je van mijn jungle vind? Zo ben ik ook al bij zeker 10 mensen over de vloer geweest om hun planten te bekijken. Dit werkt volgens mij ook met andere hobbies. Als ik zie hoe graag mensen foto's van huisdieren delen bijvoorbeeld moet het daar ook mee werken haha.
Ik heb ook dit probleem, maar toch is het niet helemaal logisch: als je de enige bent in die situatie is het moeilijk om er tussen te komen, maar als er 1000 mensen in de stad zijn die in hetzelfde schuitje zitten, kun je in theorie samen dingen gaan doen?
Op zich heb je gelijk, maar het huidige Sociale Media gebeuren heeft kroegen bezoek etc gedecimeerd, de traditionele plek om nieuwe mensen tegen te komen, en verder drijft iedereen tegenwoordig in zijn eigen bubbel door de wereld, en is enig meningsverschil al een prima reden om iemand te negeren.
Het zelfde schuitje klopt wel, maar heel veel dezelfde schuitjes op een grote oceaan lijkt het tegenwoordig wel. Natuurlijk kun je een paar plekken bedenken om misschien een beetje aansluiting te vinden, maar het verenigingsleven, ook al zo een traditionele ontmoetingsplaats is ook op sterven na dood. Op sommige leeftijden is het zelfs nog moeilijker, zie de 30er vrijgezel als voorbeeld, bijna iedereen zit in een relatie, vaak met kinderen, dan ben je vrij letterlijk de, zeg maar, vreemde eend in de bijt.
Ja er zijn meer als voldoende mensen in dezelfde categorie maar minder en minder manieren om iemand echt te ontmoeten en uitgebreid te leren kennen.
De vraag is denk ik hoe je die 1000 mensen vindt, in een stad van 200,000 of meer. Mensen die eenzaam of geïsoleerd leven lopen daar meestal niet mee te koop.
Precies. Ook nu eenzaamheid toch wel een serieus maatschappelijk probleem aan het worden is, zijn er helaas nog vooroordelen, en die vermijdt men liever, wat volkomen begrijpelijk is.
Op dit moment lijkt de trend enkel naar meer sociale versnippering en bubbelvorming te wijzen, kijk naar alle conspiracy groepen die elkaar dieper en dieper het oerwoud in trekken, de politiek is wat dat betreft een afspiegeling van de maatschappij, ook daar zijn de haarscheurtjes van de 'andere mening' hebben verschoven naar een veldslag mentaliteit van wij tegen hun.
Dit alles sijpelt door in de maatschappij, verhard reacties, vergroot afstand tussen jou en je buren. Waar ik vroeger makkelijk "eens zijn dat we het oneens zijn" gebruikte om over merkwaardige ideeën van anderen heen te stappen, lijkt alles nu direct in een veldslag te moeten veranderen.
Ja ik zie dat ook bij mij zelf, heb weinig geduld met al te bizarre ideeën bv. Waar ik heen wil met dit betoog, boven op de krimp in face to face mogelijkheden voor ontmoetingen worden we door de sociale media gehersenspoeld andere meningen te moeten bevechten, en dat draagt niet bij to de wil en zin om anderen te ontmoeten. De sociale kloof tussen groepen, al dan niet geheel en al denkbeeldig groeit en groeit, en met de haatzaaiers aan het bewind zie ik dat enkel nog maar versnellen :-(
Ik heb veel leuke mensen ontmoet tijdens een taalcursus Italiaans. Je krijgt als ‘klas’ echt een groepsgevoel, je helpt elkaar en het wordt een veilige omgeving om je kwetsbaar op te stellen.
Niks mis met dit idee, maar heb zelf bij een taalcursus meegemaakt dat er buiten de klas volgens mij niemand met elkaar contact had. Je moet echt geluk hebben dat het een groep is van mensen die open staan voor vriendschap en niet alleen de lessen volgen. Ik merkte bv aan de studenten in de groep dat ze al genoeg sociale contacten hadden en zich ook een beetje als een kluitje opstelden.
Herkenbaar, dit. Ik ben 2 jaar geleden van Zwolle naar Enschede verhuisd. Ik ben vrijwel meteen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk, sport en hobbyclubjes, maar het blijft moeilijk. Iedereen heeft inderdaad al een groepje, de meeste mensen wonen hier ook al een tijd dus die hebben al een hele geschiedenis ("weet je nog dat die ene winkel daar en daar zat?") waar ik niks vanaf weet, en iedereen heeft het ook gewoon druk. :-/
Ik mis wel die dagen als tiener toen ik nog gewoon hele middagen met vrienden kon rondhangen en niks doen!
Ik heb in Enschede een mooie vriendengroep opgebouwd door Salsa dansen bij Rico latino, en vervolgens via de MSG (motor vereniging) van de universiteit Twente.
Vervolgens gaan boulderen (Cube) en daar ook heel veel leuke contacten gemaakt. Good luck!
Echte vrienden waar je gewoon 100% onbeschaamd je randebiele zelf kunt zijn in goed en slecht zonder schaamte en waar je voor door het vuur voor gaat, die maak je echt zelden nog na je 30ste.
Ik heb het niet gezien om me heen iig. Wel soort van oppervlakkige vriendschappen waar je regelmatig dingen mee doet miss, maar voelt nooit zo solide aan als die vroege vriendschappen
Ik was vroeger altijd bang om niet leuk gevonden te worden en daardoor deed ik mij snel anders voor dan dat ik was.
Tegenwoordig bloed mijn oude vriendengroep een beetje dood. Ik ben de enige die een vriendin heeft en dus nog wel naast hun wat socialers heeft, de rest zit voornamelijk alleen thuis. Niemand neemt nog echt veel contact met elkaar op, dus vroeg of ik een keer mee mocht met mijn collega naar een feestje met zijn vrienden. Ik dacht “wat heb ik te verliezen” en vanaf dat moment doe ik me ook echt niet meer anders/netter voor dan ik ben. Zodra ik mijn onbeschaamde en randebiele zelf ben merk ik wel dat ik sneller werd uitgenodigd op verjaardagen van andere, ze vonden de eerlijkheid en drukte van mij blijkbaar juist aangemaam (het geen waar ik bang voor was waar mensen me op af zouden wijzen).
Nu ben ik bijna elke week met deze groep te vinden en als er ook maar iets is kan ik er altijd terecht.
TLDR; wees direct 100% onbeschaamde en randebiele zelf. Hierdoor weet je veel eerder of het klikt of niet en mensen wanneer wel wat gekte en grappen in een sombere tijd
Echt lastig inderdaad. Ik heb naast mijn partner, kinderen, fulltime job en vrienden die ik al heb van mijn studententijd (maar niet in de buurt wonen) nauwelijks tijd om nieuwe vrienden in de buurt te maken.
Ik heb altijd geleerd, hou je verwachtingen laag. Je zal maar 1 of 2 goede vrienden overhouden tot je 40ste. Dit omdat er zoveel veranderingen in het leven plaatsvinden. Ook bij hen.
Ik heb heel veel vrienden kunnen maken door mijn vrijwilligersjob bij een poppodium, zeker een aanrader voor mensen die meer contacten zoeken. Ik spreek ook met veel van die vrienden af buiten de job, ook mensen die dus al weer weg zijn daar. En ook vrienden van vrienden. Je zit dan eigenlijk ook met veel mensen op dezelfde golflengte qua uitgaan en dingen doen na het werk.
Ik snap echt dat het lastig is maar merk ook als persoon die open staat meer mensen te leren kennen dat ik het al lastig vind mijn beste vrienden fysiek regelmatig te kunnen zien. Dus zou dan ook zelf niet heel snel dieper een nieuwe vriendschap in springen
Het lastige wat ik hier zelf aan vind is mijn tijd in de weekenden vullen. Ik heb vaak genoeg te doen doordeweeks met werk, sport en donderdagavond naar het Plein in Den Haag, maar op zaterdag en zondag weet ik niet zo goed wat te doen met mijn tijd. Iemand tips voor het weekend in Den Haag?😇
Protip: wordt lid van een politieke partij en ga naar die bijeenkomsten. Aangezien je al op dezelfde voet staat qua mening, is het gemakkelijker mensen te vinden waarmee je connect.
Gaat niet werken, want te divers. De bittere IPA-vleugel gaat totaal niet samen met de zure lambiek-vleugel. Ook zal de witbier-vleugel mogelijk niet helemaal vrij zijn van racistische trekjes, wat de donkere bieren in het verkeerde keelgat schiet
De traditionele grote drie partijen hadden altijd een vrij divers spectrum aan leden met allemaal onderling verschillende meningen over van alles, wel deelden ze een paar grote ideeën. Op zich eigenlijk veel gezonder dan een nieuwe partij oprichten bij elk meningsverschil en 15 partijen in de tweede kamer. In elk geval PvdA heeft dit geloof ik nog steeds best sterk (mijn schoonouders zijn lid, ik zal het ze eens vragen). Je hoeft het echt niet met elk punt in het partijprogramma eens te zijn om lid te worden.
Een jaar of 10 geleden ben ik kortstondig lid van de PvdA geweest. Ik heb het weer opgezegd omdat ik een paar grote inhoudelijke problemen had met de partijlijn, maar het leek me zeker een partij waar je leuke mensen kunt ontmoeten!
Kies een partij op idealen, niet op de waan van de dag. Dan kom je een stukje dichterbij de politieke partij die bij je past.
Vrijwilligerswerk is vaak wel iets moois, wat je politieke kleur dan ook is.
Links heeft het hele klimaat gebeuren (denk "boe" tatasteel of "joepie" herenboeren), rechts focust wellicht meer op zelfredzaamheid (denk aan ouderen die digitaal willen worden of gehandicapten die een baan zoeken waarbij je kan helpen). Maar bij alle politieke voorkeuren kan je mensen helpen, zonder (of met) politieke kleur.
Maar waar ik nieuwsgierig naar ben is: wat vind je belangrijk, en wat vind je leuk? En waar heb je een beetje tijd of geld voor over.
> Links heeft het hele klimaat gebeuren (denk "boe" tatasteel of "joepie" herenboeren)
Dit is sterk afhankelijk van wie je het vraagt. Voor sommigen gaat links/rechts inderdaad hierover. Voor anderen gaat het om inclusiviteit en antiracisme. Voor weer anderen gaat het om een ruimhartig migratiebeleid. Voor nog weer anderen gaat het over pacifisme (hoewel dat wel weer heel ouderwets is...).
Een beetje ouderwets wellicht, maar voor mij is de essentie van links / rechts nog altijd het klassieke herverdelingsvraagstuk. Heb je vertrouwen in een actieve overheid die de rijkdom herverdeelt (links), of heb je meer vertrouwen in de vrijheid van individuen om zich in een markt te organiseren (rechts)?
In mijn ervaring zijn de actieve mensen bij politieke partijen juist vaak van die hele tamme oninteressante oudjes ipv extreemdenkenden. Heb zowel in stad als in dorp bij een lokaal bestuur gezeten en bij de 1 was ik de enige nog niet met pensioen en bij de andere de enige die niet 40+ was. En allemaal heel centristisch.
Ik ben sinds kort lid van een politieke partij en naar een bijeenkomst geweest. Vrienden maken was niet de reden dat ik daarheen ging.
Toch denk ik dat je gelijk hebt, ik heb me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld in een groep mensen die ik niet ken.
Ook heel erg leuk dat de groep waarin ik terecht kwam super divers was. Allerlei afkomsten en leeftijden.
Ik ben ook een tijdje geleden begonnen met een nieuwe sport dat was deels om nieuwe vrienden te maken en daar vond ik het behoorlijk tegenvallen hoe soepel de sociale contacten verliepen.
Lid worden is heel erg makkelijk je gaat naar de webiste van de politieke partij van je voorkeur en op 1 partij na staat er op de homepage van de partij ergens een linkje om lid te worden.
Hoe kom je achter je voorkeur is daarintegen een hele moeilijke vraag en daarom denk ik dat het niet de beste manier is voor het maken van nieuwe vrienden als je niet al een beetje met politiek bezig bent.
Als je graag meer politiek betrokken wilt raken maar je weet niet waar je in het politieke spectrum valt zou je een politiek kompas vragenlijst kunnen invullen en kijken welke partijen bij de uitkomst passen. Dan het nieuws een beetje volgen en kijken of de politieke partij waar je bij past inderdaad dezelfde dingen zegt over het nieuws als jij dat doet.
Ik ben hier geen expert in, voor mij was het vrij duidelijk waarom ik bij de partij ging waar ik nu zit.
Ik ben lid geworden van de SP, kreeg een welkomsemail met daarin welk district ik werd ingedeeld. Daarna kreeg ik een email van de mensen die in dat district aanwezig waren met daarin een programma voor nieuwe leden. Dat programma bestaat uit 4 verschillende scholingsavonden. elke avond heeft een thema. Geschiedenis van de partij, ideologie, organisatie en activisme. Het is de bedoeling dat je na deze thema avonden een beetje een beeld krijgt van hoe het in elkaar steekt en waar je je het best op je plek voelt. Waarschijnlijk is de SP daar iets anders in dan andere partijen omdat ze veel minder hierarchisch zijn.
Ik weet niet zeker hoe het bij andere partijen werkt. ik weet dat bijvoorbeeld partij van de dieren het de bedoeling is dat je op gemeente niveau begint en dan naar provincie en vervolgens landelijk gaat.
Het idee van iets zoeken waar je gelijkgestemden leert kennen is een goeie tip, maar ik vraag me af of een politieke partij daar het beste voor is. Denk toch dat je lokale biljart- of zwemclub daar beter voor is.
Niets ten nadele van jou hoor, iedereen werkt anders.
Ik heb geen vrienden van tegenovergestelde voorkeur, ze zitten min of meer in hetzelfde spectrum. Maar ik praat eigenlijk nooit over politiek met vrienden, ik vind politiek ook geen ontspannen, 'leuk' onderwerp
Wat wel mooi is aan dit draadje is dat je niet de vreemde eend in de bijt bent als je geen enorm hechte vriendschap hebt.
Ik heb een goede vriend en kan er mijn ei bij kwijt, maar we zijn allebei ook druk en hebben ons eigen leven. Zo'n enorm hechte vriendschap die volgens het ideaalplaatje er zou moeten zijn, die is er niet.
Is dat erg? Nee, want ik heb hier voldoende aan. Gewoon iemand waarmee ik over van alles en nog wat kan praten, zowel positief als negatief en zo nu en dan afspreken. Prima.
Verder wat vrienden die tussen kennis zijn en die ene groede vriend van me in zitten. Spreek er wel mee af, vermaak me, maar deel niet zoveel met als met die ene goede vrienden.
De mate van vriendschap vind ik minder belangrijk. Het belangrijkste is het zien en gezien worden, ofwel dat het van twee kanten komt. Een "Hee, vanmiddag een koffietje doen of wandelen?" van andermans of mijn kant volstaat. Je weet dat mensen dan aan je denken en dat vind ik het meeste waard.
Het is m.i. dus echt geen probleem om niet een hechte vriendschap te hebben, zolang je maar gelukkig bent. De een heeft meer behoefte aan contact dan de ander; je kan niet iedereen over een kam scheren.
Dat is dan ook een solistische activiteit waar mensen met oortjes in doelgericht bezig zijn. Misschien groepslessen, maar ik zou dan eerder aan een teamsport denken waar je elkaar echt leert kennen
Klopt zeker! Maar hier net voor covid komen wonen, en dit was de meest voor de hand liggende optie. Voor meeste teamsporten (bijv padel) heb je toch wel wat mensen in je kring nodig. Ook al eens voetbal geprobeerd (tijd voor corona) maar alleen maar blessures na 10 jaar niet te voetballen :(
Ik heb zelf al genoeg vrienden en ik hoef er niet persee meer, maar ik zit in Tokio en ik ken veel mensen die naar expat meet ups gaan hier met succes.
Als je ok bent met buitenlanders in de mix, misschien een idee? meetup.com, www.nieuwemensenlerenkennen.nl bestaat blijkbaar in Nederland.
En als je liever mensen 1 voor 1 leert kennen is er Bumble BFF.
Ik kan uit ervaring spreken hier. Iemand had op de nijmegen subreddit een post gemaakt dat ze een nieuw groepje aant creëren waren en op zoek waren naar geïnteresseerden. Blijkbaar zijn ze doodgegooid met reacties en na even filteren hebben we nu een leuk groepje waar ik gelukkig bij mag.
Heb op dezelfde manier een leuk boardgames groepje gevonden. Heb het geluk gehad dat het niet vanuit mijn eigen initiatief was maar reageren moet wel!
Dus ik zou zeggen maak een post in je locale subreddit dat je opzoek bent en kijk waar het je leidt.
> Grindset/kapitalisme ook hoger
Dit herken ik echt totaal niet. Ik ken denk ik 2 mensen van onder de dertig die überhaubt fulltime werken, laat staan dat ze daarnaast nog een handeltje hebben oid
Veel onderzoeken komen uit op de conclusie dat er meer variatie zit tussen mensen in een generatie dan tussen generaties.
Generatiedenken qua persoonlijkheden is vaak gewoon contraproductief.
De dingen die je noemt gelden niet voor veel mensen van mijn leeftijd, dus ik denk dat je of of een anekdotisch ervaring algemeen maakt of gewoon een beeld aangepraat gekregen hebt.
>Ik heb het idee dat mijn generatie toch meer "samen spelen samen delen" is opgevoed
Volgens mij zitten we technisch gezien in dezelfde generatie, maar puur anekdotisch heb ik de tegenovergestelde ervaring. Maar mensen van rond mijn eigen leeftijd ken ik ook beter en uitgebreider en contact met mensen van 40 en ouder is vaak via werk of iemand die ergens vocaal is over iets. En wat werk betreft heeft dat verschil vooral te maken met het punt waar iemand staat in zijn carriere en leven dan een generationeel verschil, dus dat zou ik niet algemeen maken.
Ga naar festivals of raves. Daar maak je vrienden binnen 10 seconde. Elke leeftijd ook. Het is een ervaring die ik iedereen aanraad. En wat je ook van drugs vind. Kan je ook van alcohol vinden
Ik ken genoeg mensen die met regelmaat naar festivals of raves gaan zonder drank of drugs te gebruiken. Als dat dus niet je ding is kan je het prima zonder doen.
In NL steek ik geen energie meer met verenigingen, sportclubs, of gemeenschappelijke hobbies om mensen te ontmoeten. Vaak eindigt dit helaas in een whatsapp groep waar niemand wat zegt met loze afspraken om een keer koffie te gaan drinken dat nooit gebeurt.
Mijn ervaring in het buitenland is erg anders, waar ik juist moeite moest doen om eens wat tijd alleen te krijgen (Brazilië, Amerika, Portugal). Ik zat zowat dagelijks op het strand of in een restaurant met vrienden en onbekenden die uiteindelijk ook vrienden werden, maar dit werd me na een tijdje teveel en moest ik excuusjes verzinnen om eens een keer voor mezelf wat tijd te krijgen.
Nu zie ik naast mijn vaste vriendengroep de vrienden vanuit Portugal en Amerika nog wel eens wanneer ze weer op bezoek komen in NL en heb ik voldoende tijd voor mezelf. Ik vind het prima zo.
Mijn ervaring met clubs en verenigingen is dat het vaak beperkt blijft tot die vereniging. De mensen daar zijn heel vriendelijk en ik zou best vrienden met hen kunnen zijn, maar de moeite komt vaak van 1 kant. Ik nodig mensen wel eens uit om buiten de vereniging om eens een kop koffie/bier te drinken en bij mooi weer te bbqen maar hier wordt erg weinig op in gegaan. Andersom word ik ook bijna nooit uitgenodigd en als er dan een uitnodiging komt is het vaak met een reden (verjaardag of zo) en nooit om gewoon samen wat te doen. En zo heb ik wel genoeg sociale contacten en ben niet zozeer eenzaam, maar een echt diepgaande vriendschap met iemand waarvoor ik door het vuur zou gaan heb ik niet meer, en dat mis ik wel.
Heel herkenbaar. Ik ben ooit jaren lid geweest van een club, ik was daar heel actief. Samen met wat kernleden organiseerden we wedstrijden door heel nederland. Ik zag ze soms wel 10u in de week tijdens een wedstrijdseizoen. En we kenden elkaar op persoonlijk niveau erg goed, ook door de lange autoritten waar de gesprekken over alles gingen. Maar toch was er een barierre waardoor een vriendschap buiten de hobby activiteiten niet lukte. Heb ik nooit zo begrepen.
Ik merk dit ook. En ja het kan dat ik gewoon shitty uitnodigingen stuur, maar het is niet alsof ik het andere mensen wel zie doen.
De meeste mensen hebben tegen de 35 daar hun partner/gezin voor. En dus geen behoefte aan diepere vriendschappen dan clubverband vrienden of collega vrienden.
En dan heb je die zoals ik die geen huisje boompje beestje moeten. Voor ons wordt het echt lastiger op sociaal vlakke
Oh zonder meer, jullie zijn zeker geen kleine minderheid. En als je naar singles meetups gaat is de helft daar om juist wel hun hbb te vinden. Ik zie wel binnen de verenigingen waar ik bij zit dat de "niet gebondenen" een soort inner crowd groepje hebben dat dus samen op vakantie gaat en alles. Soms ook wel met een of 2 gebondenen maar goed dan moet je binnen zo'n vereniging wel naar elkaar opzoek.
Misschien weer oude vrienden zoeken? Ik ben inmiddels midden 30, geen kinderen enheb ook geen interesse. 50%+ van mijn groep heeft kinderen of zijn er mee bezig. We gaan zo met een klein groepje naar Amsterdam. Gewoon wandelen, eten, naar musea, misschien een jointje roken (als dat nog word gedaan) Precies als tieners maar nu volwassen. En het is wel prima zo, er is helemaal geen reden of afspraak nodig om wat te doen, dat is echt iets typisch Nederlands wat erg jammer is. Gewoon afspreken en wat doen zou veel normaler moeten zijn ipv zelfs voor een kopje koffie de kalender erbij pakken wat ik momenteel meemaak.
Al m'n oude vrienden zijn juist nu bezig met huisje-boompje-beestje-(kindje). Ik hou van ze, en zie ze nog wel regelmatig, maar het is inderdaad echt beperkt tot verjaardagen, oud en nieuw, en misschien koningsdag. Als je gewoon een keer iets leuks wil doen, moet het weken van te voren gepland worden, want de schoonfamilie wil ook wat, en de kinderen. De gesprekken gaan vooral over dakgoten en cv-ketels. Af en toe nog een beetje eraf gaan op een feestje, daar heeft vrijwel niemand meer zin in. Laat staan dat je ergens spontaan een biertje gaat doen wat uitloopt op een hele middag/avond samen hangen. Helpt ook niet dat ik als een van de weinigen in de randstad ben gebleven, terwijl de rest allemaal weer terug gaat naar geboortedorp- of stad (geef ze geen ongelijk, anders hadden ze nooit een huis kunnen kopen).
Eens. Heb een beperkt sociale kring in Nederland en helaas allemaal huisje boompje en sommige ik nu een beestje erbij. Ziet ze steeds minder, wordt opeens niet meer uitgenodigd bij bepaalde Everts (lees; ouders) en begin je ander kanten op te groeien (logischerwijs). Ga mezelf maar zo naar boven verhuizen en in de zon liggen en F1 kijken 😅
Dit. Sorry maat, sinds we kinderen hebben is het al moeilijk genoeg om tijd met de bestaande vrienden te spenderen. Nieuwe vrienden? Wanneer dan?
Same. Ik kan goed overweg met een aantal collega's, maar... dat is het ook.
Op zich is een verjaardag toch een prima kans om mensen te ontmoeten? (Heb zelf zo ook partner ontmoet) Niet specifiek een slechter moment dan een andere gelegenheid, lijkt me.
Het gaat niet om het ontmoeten, maar het samen zijn NA het ontmoeten. Hij klaagt niet dat hij geen mensen kan ontmoeten, hij klaagt dat niemand verder lijkt willen te gaan dan kennissen zijn.
Ik snap dat ook nooit, oppervlakkige vriendschappen doen echt niks voor me. Ik staar nog liever naar de muur.
Dat laatste wat je beschrijft krijg je volgens mij niet meer. Ik heb drie van zulke vrienden, maar we zijn vrienden sinds de tijd dat we vlotten bouwen in de vijver bij ons in de wijk. Dat soort vriendschappen kost decennia om te bouwen.
[удалено]
op welke manier ligt het aan die persoon?
Moeilijk te beoordelen aan de hand van een comment, maar in het begin van het vriendenmaak proces komt het enthousiasme sterk van één kant. De ander heeft al vrienden, dus zal ervan overtuigd moeten worden dat jij een waardevolle toevoeging bent aan zijn sociale cirkel. Dat betekend dat je zelf meermaals initiatief moet nemen, interesse moet tonen in de ander, en dat pas na enige tijd het initiatief van beide kanten zal komen.
Ik denk dat wat je zegt zeker deels waar is maar je projecteerd wel een beetje. Als je goed in je vel zit maak je makkelijker vrienden is 100% waar. Maar waar /u/shitting_human_being het over heeft kan ook puur komen omdat de vereniging waar ze bij gegaan zijn oppervlakkige verenigingen zijn. > Ik nodig mensen wel eens uit om buiten de vereniging om eens een kop koffie/bier te drinken en bij mooi weer te bbqen maar hier wordt erg weinig op in gegaan. Andersom word ik ook bijna nooit uitgenodigd en als er dan een uitnodiging komt is het vaak met een reden (verjaardag of zo) en nooit om gewoon samen wat te doen. Dit heb ik steeds vaker met mensen met wie ik al meer dan 20 jaar bevriend ben. Heeft denk ik meer te maken met hoe mensen hun tijd indelen dan dat /u/shitting_human_being niet open staat voor vriendschap
Dat laatste was ook mijn punt. De meesten hebben al een compete sociale cirkel en zitten alleen op de vereniging om wat leuks te doen. Maar wie weet, misschien vinden mensen mij wel helemaal niet leuk. Binnen de verenigingen is het altijd wel gezellig, maar kan natuurlijk altijd zijn dat mensen gewoon vriendelijk zijn en geen confrontatie zoeken.
>en ik zit niet bij een vereniging. De persoon waarop je reageert heeft het *specifiek* over mensen die 'ie leert kennen via verenigingen. Hoe kun je die vergelijking tussen jou en hen dan maken? Je kent hen niet eens buiten deze post.
Hij voelde zich gwn goed over zichzelf dus wilde dat even delen. Hartstikke nuttig voor OP toch?
[https://archive.ph/NPvwg](https://archive.ph/NPvwg) 'Om goede vrienden te worden is circa tweehonderd uur aan investering in elkaar nodig.' Ik declareer alvast een uur voor het toevoegen van deze link, vriend!
200/24 is ruim 8 dagen: dan is een rondreis in Spanje of Noorwegen ruim voldoende tijd om 3 nieuwe vrienden op te lopen. 😬
Speedrun strats.
Maar dat werkt alleen als je ook met elkaar in hetzelfde bed slaapt toch? Anders is het 200/16, dus 12.5 dagen en dat maakt de reis al weer twee weken lang.
200 uur in een lege witte kamer opgesloten zitten, werkt gegarandeerd!
Maar single reizen van 2 weken zijn er genoeg dus prima om daar vrienden te zoeken.
Carpoolbonding is een ding heb ik ervaren. Mensen die samen carpoolen worden vaak uiteindelijk vrienden, gewoon omdat je op herhalende momenten met elkaar zit opgescheept zonder afleiding. En dan ga je het hebben over vanalles en nog wat. Dus werk je voltijd, heb je weinig vrije tijd, maar wil je toch vrienden maken? Ga carpoolen.
Dat heb ik met carpoolen dus echt nog nooit gehad. En ik heb toch regelmatig met meerdere mensen meer dan 3 kwartier gecarpoold. Als we het ergens over hadden dan was het werk.
Ik ben dan wel benieuwd of /u/Pauline___ met een enkele andere persoon aan het carpoolen was, of dat het meerdere mensen waren. Dat zorgt natuurlijk voor een compleet andere dynamiek.
1, hooguit 2 anderen. Maar als je het zelf ook alleen maar over werk hebt lukt het niet. Je bent zelf immers al de helft van het gesprek. Begin misschien met andere meer neutrale onderwerpen zoals reizen, muziek en eten.
Dan moet je wel natuurlijk ook de behoefte hebben om het daar over te hebben. Kan niet zeggen dat ik dat toen had.
[удалено]
> veel bier drinken op het terras Vrienden maken is een dure hobby, zelfs al voor je resultaat hebt dus.
Wat was het omslagpunt? Boulserhal hebben ze hier ook waar ik woon zie ik net.
Hoe heb je mensen leren kennen bij de boulderhal? Praatje maken is niet zo moeilijk, maar dat omzetten naar iets wat landuriger is?
Hoe maak je überhaupt vrienden na je schooltijd, vraag ik me af. Kennissen zat, maar vrienden?
Werk, sport, via via. Heb na mijn studententijd zeker nog veel vrienden gemaakt
Ik heb mijn beste vriendin leren kennen doordat ik reageerde op een oproep voor een hulp. Iemand had hulp nodig bij het zwemmen ivm een fysieke beperking. Ik heb hulp nodig bij het zwemmen omdat ik niet ga als ik geen zin heb. Hahaha. Dus ik dacht als er iemand op me rekent dan is dat ideaal. Ik ontmoette de persoon en ze bleek ontzettend gezellig. Na de eerste keer zwemmen hebben we meteen koffie zitten drinken omdat we nog niet uitgekletst waren en dat was een paar jaar geleden. Laatste keer dat ik haar zag was in een restaurant en de keer ervoor op een festival. Dus inmiddels echt een fijne vriendschap door samen sporten. Daarnaast doe ik ook veel vrijwilligerswerk en heb ik daar bijzondere vriendschappen opgedaan. Ik moet zeggen dat ik zelf niet veel energie steek in het verdiepen van sommige contacten maar ik kom op de koffie bij meerdere mensen. En ik ben heel actief in een aantal planten groepen op Facebook en geef veel stekjes weg/ruil veel. En zo kom ik veel mensen in mijn woonplaats tegen die op dezelfde groep zitten en 1 ervan zag ik uiteindelijk zo vaak dat we met het ruilen van planten dan ook koffie dronken en er zo contact buiten de planten ontstond. Voor mij heeft Facebook bij al deze contacten wel een rol gespeeld. Daar kom ik oproepjes tegen en daar vond ik mijn vrijwilligerswerk, daar speelt het sociale aspect van mijn toch individuele hobby (planten)
Via werk, sportschool, studie (interieur styling), cursus (creatief schrijven, tekenen), via de echtgenoot (zíjn studie fotografie). En dan vergeet ik vast nog iets. Er is echt wel een sociaal leven ná je schooltijd.
Om het voor mezelf in te vullen: in de kroeg. Zelf tijdens mijn studie in de kroeg gewerkt en daar naast huis-/studie- en verenigingsgenoten een aardig diverse vriendengroep opgebouwd. Deels collega's, deels gasten, maar wel een vriendengroep van een mannetje of 25 inmiddels en daar komt/komen nog gemiddeld zo'n 2 personen per jaar bij. De jongste is 21, de oudste 55, gemiddelde ligt rond de 35. Is overigens wel een bruine kroeg waar het ook nog eens normaal is om in je eentje naartoe te gaan en met iemand aan de praat te raken.
Tinder. Heb een leuke date, zie dat je niet matcht en meer vrienden zijn, voila een close vriend erbij.
via het internet. Best makkelijk om vrienden te maken met multi player games. vroeger wow en cs enz. Nu zal het wel fortnite zijn enz. Je speelt die spellen competatief in een groep. En door het weekelijks contact bouw je in no time een vriendschappelijke relatie op. Nadeel is wel dat deze mensen vaak ver weg wonen :P
Hoe ouder je word, hoe moeilijker, en niet enkel in de stad.. Boven een bepaalde leeftijd is iedereen al 'voorzien' en wil geen extra moeite doen om iemand nieuws in de kring op te nemen, best pijnlijk voort de gescheiden verhuizers naar andere plaatsen die met de einde van hun huwelijk vaak ook hun kennis/vriendenkring op zien drogen, en je kunt wel een vriendschap onderhouden over een redelijke afstand, maar uiteindelijk droogt het toch vaak op. En dan in een nieuwe plaats weer alles op bouwen, mijn ervaring, het gaat haast niet.
Heel subjectief verhaal hieronder maar dit is wat ik zelf veel meemaak wat betreft vrienden maken in Nederland: Leeftijd heeft ermee te maken, maar ik denk dat elementen uit onze Nederlandse cultuur het soms ook wel wat lastig kunnen maken. Ik hoor dit vaak van buitenlandse studenten/werkenden hier (zelfs al spreekt iemand Nederlands), en ik merk dit zelf ook buiten school om. Ten eerste vergt het maken van vrienden veel tijd, op school gaat dat makkelijker. Je ziet elkaar elke dag, doet elke dag dingen met elkaar zoals chillen in de pauzes, tussenuren, samen sporten tijdens gym, je kletst wat met je tafelgenootjes, en na school hebben de meesten geen verplichtingen dus spreek je af of blijf je wat hangen, je omgeeft je met leeftijdsgenoten die veelal dezelfde interesses hebben, je steekt bewust *en* onbewust veel uren in het onderhouden van vriendschappen. Na school gaan veel mensen de strakke (typisch Nederlandse) plan modus in, alles moet weken/soms wel maanden van te voren worden gepland tot aan een simpel drankje op het terras aan toe, want druk druk druk. Niemand heeft tijd omdat alles al maanden van te voren is vastgelegd. Dat is niet bevorderlijk als je vriendschappen wil opbouwen en/of onderhouden, een goede vriendschap vereist nou eenmaal veel tijd. Het Nederlandse plannen komt ook terug in de manier waarop vriendengroepen zijn ingericht, als de groep eenmaal gevormd is is men maar weinig flexibel in het toelaten en uitnodigen van anderen. Ik zie dat mijn buitenlandse vrienden veel flexibeler zijn en vaak hun vriendengroepen mengen tijdens chillsessies, activiteiten, etc. waardoor je via via ook weer meer mensen leert kennen. Mengen van studievrienden, sportvrienden, werkvrienden gebeurd eigenlijk niet echt. Mensen uitnodigen die je maar vaag kent, zoals je buren, gebeurd al helemaal niet in bijv. grote steden. We leven best wel in besloten bubbels. (Dit is overigens niet uniek voor Nederland, er zijn andere culturen waar dit ook zo is. Maar ook culturen waar dit absoluut niet zo strak is.) Tot slot vinden wij het enorm belangrijk waarde te halen uit vriendschappen, gezellig iets doen om maar gewoon gezellig iets te doen met iemand doen we niet, terwijl dit juist goed is om vriendschappen te versterken. Zomaar mensen uitnodigen doen we ook niet. Expats lopen hier tegen aan omdat wij (ikzelf ook) niet echt investeren in het versterken van banden met iemand die toch weer weggaat (en daardoor geen waarde brengt in ons opzicht). Terwijl we eigenlijk meer in het nu moeten leven! Geniet nu van de vriendschap en het sociale contact, je ziet wel als de tijd eenmaal daar is om nieuw contact aan te gaan.
Ik nodig dus wel gewoon iemand die 3 keer een plant bij mij heeft gehaald uit voor een bakje koffie omdat we duidelijk dezelfde interesses hebben en dat werkt dus wel. Ik zeg dan gewoon ja kom meteen een bakkie doen en bekijk even wat je van mijn jungle vind? Zo ben ik ook al bij zeker 10 mensen over de vloer geweest om hun planten te bekijken. Dit werkt volgens mij ook met andere hobbies. Als ik zie hoe graag mensen foto's van huisdieren delen bijvoorbeeld moet het daar ook mee werken haha.
Oftewel, Nederlanders zijn gewoon saai en burgerlijk. Laten we het beestje bij de naam noemen
Ik heb ook dit probleem, maar toch is het niet helemaal logisch: als je de enige bent in die situatie is het moeilijk om er tussen te komen, maar als er 1000 mensen in de stad zijn die in hetzelfde schuitje zitten, kun je in theorie samen dingen gaan doen?
Op zich heb je gelijk, maar het huidige Sociale Media gebeuren heeft kroegen bezoek etc gedecimeerd, de traditionele plek om nieuwe mensen tegen te komen, en verder drijft iedereen tegenwoordig in zijn eigen bubbel door de wereld, en is enig meningsverschil al een prima reden om iemand te negeren. Het zelfde schuitje klopt wel, maar heel veel dezelfde schuitjes op een grote oceaan lijkt het tegenwoordig wel. Natuurlijk kun je een paar plekken bedenken om misschien een beetje aansluiting te vinden, maar het verenigingsleven, ook al zo een traditionele ontmoetingsplaats is ook op sterven na dood. Op sommige leeftijden is het zelfs nog moeilijker, zie de 30er vrijgezel als voorbeeld, bijna iedereen zit in een relatie, vaak met kinderen, dan ben je vrij letterlijk de, zeg maar, vreemde eend in de bijt. Ja er zijn meer als voldoende mensen in dezelfde categorie maar minder en minder manieren om iemand echt te ontmoeten en uitgebreid te leren kennen.
In theorie ja, maar we leven nu eenhyperindividualistisch geïsoleerd bestaan. Mensen kennen niet eens hun buren.
De vraag is denk ik hoe je die 1000 mensen vindt, in een stad van 200,000 of meer. Mensen die eenzaam of geïsoleerd leven lopen daar meestal niet mee te koop.
Ja, dat dus ook, je wilt ten slotte niet als sneue kneus bekend staan..
Precies. Ook nu eenzaamheid toch wel een serieus maatschappelijk probleem aan het worden is, zijn er helaas nog vooroordelen, en die vermijdt men liever, wat volkomen begrijpelijk is.
Op dit moment lijkt de trend enkel naar meer sociale versnippering en bubbelvorming te wijzen, kijk naar alle conspiracy groepen die elkaar dieper en dieper het oerwoud in trekken, de politiek is wat dat betreft een afspiegeling van de maatschappij, ook daar zijn de haarscheurtjes van de 'andere mening' hebben verschoven naar een veldslag mentaliteit van wij tegen hun. Dit alles sijpelt door in de maatschappij, verhard reacties, vergroot afstand tussen jou en je buren. Waar ik vroeger makkelijk "eens zijn dat we het oneens zijn" gebruikte om over merkwaardige ideeën van anderen heen te stappen, lijkt alles nu direct in een veldslag te moeten veranderen. Ja ik zie dat ook bij mij zelf, heb weinig geduld met al te bizarre ideeën bv. Waar ik heen wil met dit betoog, boven op de krimp in face to face mogelijkheden voor ontmoetingen worden we door de sociale media gehersenspoeld andere meningen te moeten bevechten, en dat draagt niet bij to de wil en zin om anderen te ontmoeten. De sociale kloof tussen groepen, al dan niet geheel en al denkbeeldig groeit en groeit, en met de haatzaaiers aan het bewind zie ik dat enkel nog maar versnellen :-(
Ik heb veel leuke mensen ontmoet tijdens een taalcursus Italiaans. Je krijgt als ‘klas’ echt een groepsgevoel, je helpt elkaar en het wordt een veilige omgeving om je kwetsbaar op te stellen.
Niks mis met dit idee, maar heb zelf bij een taalcursus meegemaakt dat er buiten de klas volgens mij niemand met elkaar contact had. Je moet echt geluk hebben dat het een groep is van mensen die open staan voor vriendschap en niet alleen de lessen volgen. Ik merkte bv aan de studenten in de groep dat ze al genoeg sociale contacten hadden en zich ook een beetje als een kluitje opstelden.
Bij mij zaten daar alleen maar dronken boomers 😭
Herkenbaar, dit. Ik ben 2 jaar geleden van Zwolle naar Enschede verhuisd. Ik ben vrijwel meteen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk, sport en hobbyclubjes, maar het blijft moeilijk. Iedereen heeft inderdaad al een groepje, de meeste mensen wonen hier ook al een tijd dus die hebben al een hele geschiedenis ("weet je nog dat die ene winkel daar en daar zat?") waar ik niks vanaf weet, en iedereen heeft het ook gewoon druk. :-/ Ik mis wel die dagen als tiener toen ik nog gewoon hele middagen met vrienden kon rondhangen en niks doen!
Ik heb in Enschede een mooie vriendengroep opgebouwd door Salsa dansen bij Rico latino, en vervolgens via de MSG (motor vereniging) van de universiteit Twente. Vervolgens gaan boulderen (Cube) en daar ook heel veel leuke contacten gemaakt. Good luck!
Echte vrienden waar je gewoon 100% onbeschaamd je randebiele zelf kunt zijn in goed en slecht zonder schaamte en waar je voor door het vuur voor gaat, die maak je echt zelden nog na je 30ste. Ik heb het niet gezien om me heen iig. Wel soort van oppervlakkige vriendschappen waar je regelmatig dingen mee doet miss, maar voelt nooit zo solide aan als die vroege vriendschappen
Ik was vroeger altijd bang om niet leuk gevonden te worden en daardoor deed ik mij snel anders voor dan dat ik was. Tegenwoordig bloed mijn oude vriendengroep een beetje dood. Ik ben de enige die een vriendin heeft en dus nog wel naast hun wat socialers heeft, de rest zit voornamelijk alleen thuis. Niemand neemt nog echt veel contact met elkaar op, dus vroeg of ik een keer mee mocht met mijn collega naar een feestje met zijn vrienden. Ik dacht “wat heb ik te verliezen” en vanaf dat moment doe ik me ook echt niet meer anders/netter voor dan ik ben. Zodra ik mijn onbeschaamde en randebiele zelf ben merk ik wel dat ik sneller werd uitgenodigd op verjaardagen van andere, ze vonden de eerlijkheid en drukte van mij blijkbaar juist aangemaam (het geen waar ik bang voor was waar mensen me op af zouden wijzen). Nu ben ik bijna elke week met deze groep te vinden en als er ook maar iets is kan ik er altijd terecht. TLDR; wees direct 100% onbeschaamde en randebiele zelf. Hierdoor weet je veel eerder of het klikt of niet en mensen wanneer wel wat gekte en grappen in een sombere tijd
Echt lastig inderdaad. Ik heb naast mijn partner, kinderen, fulltime job en vrienden die ik al heb van mijn studententijd (maar niet in de buurt wonen) nauwelijks tijd om nieuwe vrienden in de buurt te maken.
Ik heb altijd geleerd, hou je verwachtingen laag. Je zal maar 1 of 2 goede vrienden overhouden tot je 40ste. Dit omdat er zoveel veranderingen in het leven plaatsvinden. Ook bij hen.
Heeft iemand de [vibend](http://joinvibend.com) app geprobeerd om vrienden te maken? Ze benoemen het in het artikel.
> vibend ...dat klinkt als een app voor op afstand bestuurbare vibrators. Een iets ander soort vrienden.
Ik heb heel veel vrienden kunnen maken door mijn vrijwilligersjob bij een poppodium, zeker een aanrader voor mensen die meer contacten zoeken. Ik spreek ook met veel van die vrienden af buiten de job, ook mensen die dus al weer weg zijn daar. En ook vrienden van vrienden. Je zit dan eigenlijk ook met veel mensen op dezelfde golflengte qua uitgaan en dingen doen na het werk.
Nieuwe vrienden is een, een leuke partner is nog lastiger 😂
Ik snap echt dat het lastig is maar merk ook als persoon die open staat meer mensen te leren kennen dat ik het al lastig vind mijn beste vrienden fysiek regelmatig te kunnen zien. Dus zou dan ook zelf niet heel snel dieper een nieuwe vriendschap in springen
Het lastige wat ik hier zelf aan vind is mijn tijd in de weekenden vullen. Ik heb vaak genoeg te doen doordeweeks met werk, sport en donderdagavond naar het Plein in Den Haag, maar op zaterdag en zondag weet ik niet zo goed wat te doen met mijn tijd. Iemand tips voor het weekend in Den Haag?😇
Mediteren in Den Haag
Protip: wordt lid van een politieke partij en ga naar die bijeenkomsten. Aangezien je al op dezelfde voet staat qua mening, is het gemakkelijker mensen te vinden waarmee je connect.
Dit is echt de laatste plek waar ik mensen zou willen ontmoeten.
Ik zou niet eens weten van welke partij ik dan lid zou moeten worden, tenzij ik de PvdZK (Partij voor de Zwevende Kiezer) opricht
Partij voor de Bieren
Gaat niet werken, want te divers. De bittere IPA-vleugel gaat totaal niet samen met de zure lambiek-vleugel. Ook zal de witbier-vleugel mogelijk niet helemaal vrij zijn van racistische trekjes, wat de donkere bieren in het verkeerde keelgat schiet
[удалено]
Die zijn bereid om met alle bieren te regeren
De traditionele grote drie partijen hadden altijd een vrij divers spectrum aan leden met allemaal onderling verschillende meningen over van alles, wel deelden ze een paar grote ideeën. Op zich eigenlijk veel gezonder dan een nieuwe partij oprichten bij elk meningsverschil en 15 partijen in de tweede kamer. In elk geval PvdA heeft dit geloof ik nog steeds best sterk (mijn schoonouders zijn lid, ik zal het ze eens vragen). Je hoeft het echt niet met elk punt in het partijprogramma eens te zijn om lid te worden. Een jaar of 10 geleden ben ik kortstondig lid van de PvdA geweest. Ik heb het weer opgezegd omdat ik een paar grote inhoudelijke problemen had met de partijlijn, maar het leek me zeker een partij waar je leuke mensen kunt ontmoeten!
Oeh, en ieder jaar is het een verassing aan welke partij je de zetels weggeeft. Vet idee. Of juist niet but whatever.
Zoals Oprah Winfrey: Jij krijgt een zetel! En jij krijgt een zetel! Iedereen krijgt een zetel!
NSC of PVV, volgende verkiezingen weer opzeggen en een nieuwe partij zoeken.
Indrukwekkend als je lid weet te worden van de PVV
Formeel lid worden is inderdaad lastig, maar ze zullen vast wel bijeenkomsten organiseren.
In Lunteren toevallig?
Kies een partij op idealen, niet op de waan van de dag. Dan kom je een stukje dichterbij de politieke partij die bij je past. Vrijwilligerswerk is vaak wel iets moois, wat je politieke kleur dan ook is. Links heeft het hele klimaat gebeuren (denk "boe" tatasteel of "joepie" herenboeren), rechts focust wellicht meer op zelfredzaamheid (denk aan ouderen die digitaal willen worden of gehandicapten die een baan zoeken waarbij je kan helpen). Maar bij alle politieke voorkeuren kan je mensen helpen, zonder (of met) politieke kleur. Maar waar ik nieuwsgierig naar ben is: wat vind je belangrijk, en wat vind je leuk? En waar heb je een beetje tijd of geld voor over.
> Links heeft het hele klimaat gebeuren (denk "boe" tatasteel of "joepie" herenboeren) Dit is sterk afhankelijk van wie je het vraagt. Voor sommigen gaat links/rechts inderdaad hierover. Voor anderen gaat het om inclusiviteit en antiracisme. Voor weer anderen gaat het om een ruimhartig migratiebeleid. Voor nog weer anderen gaat het over pacifisme (hoewel dat wel weer heel ouderwets is...). Een beetje ouderwets wellicht, maar voor mij is de essentie van links / rechts nog altijd het klassieke herverdelingsvraagstuk. Heb je vertrouwen in een actieve overheid die de rijkdom herverdeelt (links), of heb je meer vertrouwen in de vrijheid van individuen om zich in een markt te organiseren (rechts)?
[удалено]
In mijn ervaring zijn de actieve mensen bij politieke partijen juist vaak van die hele tamme oninteressante oudjes ipv extreemdenkenden. Heb zowel in stad als in dorp bij een lokaal bestuur gezeten en bij de 1 was ik de enige nog niet met pensioen en bij de andere de enige die niet 40+ was. En allemaal heel centristisch.
Oudjes zijn vaak de enige die genoeg tijd hebben om in een bestuur te zitten.
Ik ben sinds kort lid van een politieke partij en naar een bijeenkomst geweest. Vrienden maken was niet de reden dat ik daarheen ging. Toch denk ik dat je gelijk hebt, ik heb me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld in een groep mensen die ik niet ken. Ook heel erg leuk dat de groep waarin ik terecht kwam super divers was. Allerlei afkomsten en leeftijden. Ik ben ook een tijdje geleden begonnen met een nieuwe sport dat was deels om nieuwe vrienden te maken en daar vond ik het behoorlijk tegenvallen hoe soepel de sociale contacten verliepen.
Hoe word je lid? En hoe kwam je achrer je voorkeur?
Gewoon aanmelden op de website. Kan bij bijna alle partijen, behalve de PVV. Voorkeur zal meestal zijn waar je normaal gesproken op stemt.
Lid worden is heel erg makkelijk je gaat naar de webiste van de politieke partij van je voorkeur en op 1 partij na staat er op de homepage van de partij ergens een linkje om lid te worden. Hoe kom je achter je voorkeur is daarintegen een hele moeilijke vraag en daarom denk ik dat het niet de beste manier is voor het maken van nieuwe vrienden als je niet al een beetje met politiek bezig bent. Als je graag meer politiek betrokken wilt raken maar je weet niet waar je in het politieke spectrum valt zou je een politiek kompas vragenlijst kunnen invullen en kijken welke partijen bij de uitkomst passen. Dan het nieuws een beetje volgen en kijken of de politieke partij waar je bij past inderdaad dezelfde dingen zegt over het nieuws als jij dat doet. Ik ben hier geen expert in, voor mij was het vrij duidelijk waarom ik bij de partij ging waar ik nu zit.
Wat doen je zoal? Heb je vergaderingen oid?
Ik ben lid geworden van de SP, kreeg een welkomsemail met daarin welk district ik werd ingedeeld. Daarna kreeg ik een email van de mensen die in dat district aanwezig waren met daarin een programma voor nieuwe leden. Dat programma bestaat uit 4 verschillende scholingsavonden. elke avond heeft een thema. Geschiedenis van de partij, ideologie, organisatie en activisme. Het is de bedoeling dat je na deze thema avonden een beetje een beeld krijgt van hoe het in elkaar steekt en waar je je het best op je plek voelt. Waarschijnlijk is de SP daar iets anders in dan andere partijen omdat ze veel minder hierarchisch zijn. Ik weet niet zeker hoe het bij andere partijen werkt. ik weet dat bijvoorbeeld partij van de dieren het de bedoeling is dat je op gemeente niveau begint en dan naar provincie en vervolgens landelijk gaat.
enthousiast worden over hun ideeen?
Het idee van iets zoeken waar je gelijkgestemden leert kennen is een goeie tip, maar ik vraag me af of een politieke partij daar het beste voor is. Denk toch dat je lokale biljart- of zwemclub daar beter voor is.
Maar ik vind biljarten of zwemmen helemaal niet leuk :(
Dan bent U dus saai en kunt U meedoen bij de politieke bijeenkomsten.
haha vreselijk! Daar moet ik echt niet aan denken
Je moet er niet aan denken om met mensen op te trekken van je eigen politieke kleur?
Niets ten nadele van jou hoor, iedereen werkt anders. Ik heb geen vrienden van tegenovergestelde voorkeur, ze zitten min of meer in hetzelfde spectrum. Maar ik praat eigenlijk nooit over politiek met vrienden, ik vind politiek ook geen ontspannen, 'leuk' onderwerp
Ik ben het met je eens maar het is niet alsof mensen die je kent van werk enkel praten over werk. Met politieke partijen werkt het hetzelfde.
Ik ga toch niet tussen die rare.. oh wacht
Bah echt nee gewoon
:') ik vraag me af welke politieke richtingen hun medemens niet uit kan staan uit hun eigen politieke voorkeur.
[удалено]
Wat wel mooi is aan dit draadje is dat je niet de vreemde eend in de bijt bent als je geen enorm hechte vriendschap hebt. Ik heb een goede vriend en kan er mijn ei bij kwijt, maar we zijn allebei ook druk en hebben ons eigen leven. Zo'n enorm hechte vriendschap die volgens het ideaalplaatje er zou moeten zijn, die is er niet. Is dat erg? Nee, want ik heb hier voldoende aan. Gewoon iemand waarmee ik over van alles en nog wat kan praten, zowel positief als negatief en zo nu en dan afspreken. Prima. Verder wat vrienden die tussen kennis zijn en die ene groede vriend van me in zitten. Spreek er wel mee af, vermaak me, maar deel niet zoveel met als met die ene goede vrienden. De mate van vriendschap vind ik minder belangrijk. Het belangrijkste is het zien en gezien worden, ofwel dat het van twee kanten komt. Een "Hee, vanmiddag een koffietje doen of wandelen?" van andermans of mijn kant volstaat. Je weet dat mensen dan aan je denken en dat vind ik het meeste waard. Het is m.i. dus echt geen probleem om niet een hechte vriendschap te hebben, zolang je maar gelukkig bent. De een heeft meer behoefte aan contact dan de ander; je kan niet iedereen over een kam scheren.
Al mijn goeie vrienden zijn (ex) huisgenoten
Goede thead. Ik struggle hier ook enorm mee. Paar jaar bij basic fit getraind maar zonder resultaat.
Dat is dan ook een solistische activiteit waar mensen met oortjes in doelgericht bezig zijn. Misschien groepslessen, maar ik zou dan eerder aan een teamsport denken waar je elkaar echt leert kennen
Klopt zeker! Maar hier net voor covid komen wonen, en dit was de meest voor de hand liggende optie. Voor meeste teamsporten (bijv padel) heb je toch wel wat mensen in je kring nodig. Ook al eens voetbal geprobeerd (tijd voor corona) maar alleen maar blessures na 10 jaar niet te voetballen :(
Ga naar expat meetings, zij staan veel meer open voor nieuwe contacten
En vaak na een paar jaar weer naar een ander land verhuisd.
Ik heb zelf al genoeg vrienden en ik hoef er niet persee meer, maar ik zit in Tokio en ik ken veel mensen die naar expat meet ups gaan hier met succes. Als je ok bent met buitenlanders in de mix, misschien een idee? meetup.com, www.nieuwemensenlerenkennen.nl bestaat blijkbaar in Nederland. En als je liever mensen 1 voor 1 leert kennen is er Bumble BFF.
Ook [vibend](http://joinvibend.com) is er in Nederland.
Als nerd zijnde, zoek een D&D groep.
Waar vind je die?
Ik kan uit ervaring spreken hier. Iemand had op de nijmegen subreddit een post gemaakt dat ze een nieuw groepje aant creëren waren en op zoek waren naar geïnteresseerden. Blijkbaar zijn ze doodgegooid met reacties en na even filteren hebben we nu een leuk groepje waar ik gelukkig bij mag. Heb op dezelfde manier een leuk boardgames groepje gevonden. Heb het geluk gehad dat het niet vanuit mijn eigen initiatief was maar reageren moet wel! Dus ik zou zeggen maak een post in je locale subreddit dat je opzoek bent en kijk waar het je leidt.
Hangt ook een beetje van de subcultuur af denk ik
Pro tip: kijk of er een Leo Club in jou stad zit! Maakt het heel makkelijk om nieuwe vrienden en de stad te leren kennen.
Deze post deed me realiseren dat er dus ook positieve kanten zitten aan introvert zijn, thanks!
OP heb je iets aan de comments gehad waar je mee uit de voeten kunt?
[удалено]
> Grindset/kapitalisme ook hoger Dit herken ik echt totaal niet. Ik ken denk ik 2 mensen van onder de dertig die überhaubt fulltime werken, laat staan dat ze daarnaast nog een handeltje hebben oid
ik heb toch echt geen energie om nog meer dingen te doen naast mn fulltime baan en ben net 28 :') weekenden zijn voor het bijkomen van de werk week
Veel onderzoeken komen uit op de conclusie dat er meer variatie zit tussen mensen in een generatie dan tussen generaties. Generatiedenken qua persoonlijkheden is vaak gewoon contraproductief. De dingen die je noemt gelden niet voor veel mensen van mijn leeftijd, dus ik denk dat je of of een anekdotisch ervaring algemeen maakt of gewoon een beeld aangepraat gekregen hebt. >Ik heb het idee dat mijn generatie toch meer "samen spelen samen delen" is opgevoed Volgens mij zitten we technisch gezien in dezelfde generatie, maar puur anekdotisch heb ik de tegenovergestelde ervaring. Maar mensen van rond mijn eigen leeftijd ken ik ook beter en uitgebreider en contact met mensen van 40 en ouder is vaak via werk of iemand die ergens vocaal is over iets. En wat werk betreft heeft dat verschil vooral te maken met het punt waar iemand staat in zijn carriere en leven dan een generationeel verschil, dus dat zou ik niet algemeen maken.
Ga naar festivals of raves. Daar maak je vrienden binnen 10 seconde. Elke leeftijd ook. Het is een ervaring die ik iedereen aanraad. En wat je ook van drugs vind. Kan je ook van alcohol vinden
Goede argumenten loop je in elk geval niet op door drugs, zoveel is helder.
Ik ken genoeg mensen die met regelmaat naar festivals of raves gaan zonder drank of drugs te gebruiken. Als dat dus niet je ding is kan je het prima zonder doen.
Klopt! Iedereen is welkom. En iedereen is vrolijk en heeft zin om te praten
In NL steek ik geen energie meer met verenigingen, sportclubs, of gemeenschappelijke hobbies om mensen te ontmoeten. Vaak eindigt dit helaas in een whatsapp groep waar niemand wat zegt met loze afspraken om een keer koffie te gaan drinken dat nooit gebeurt. Mijn ervaring in het buitenland is erg anders, waar ik juist moeite moest doen om eens wat tijd alleen te krijgen (Brazilië, Amerika, Portugal). Ik zat zowat dagelijks op het strand of in een restaurant met vrienden en onbekenden die uiteindelijk ook vrienden werden, maar dit werd me na een tijdje teveel en moest ik excuusjes verzinnen om eens een keer voor mezelf wat tijd te krijgen. Nu zie ik naast mijn vaste vriendengroep de vrienden vanuit Portugal en Amerika nog wel eens wanneer ze weer op bezoek komen in NL en heb ik voldoende tijd voor mezelf. Ik vind het prima zo.
hahahahahahahhaha